Keşke Ben Yapsaydım: Emre Demirtaş | Creativity

Ekim sayımızda Güzel Sanatlar’ın Jr. Copywriter’ı Emre Demirtaş “Keşke ben yapsaydım” dediği işi yazdı.

Biz cünyırların pek çoğunun ayda 5.000 SMS yediği, iletişimi telefon görüşmesi sandığı, case’lerin case gibi olmadığı bir döneme gidelim. New York’tayız. Dünyada metrekareye en çok okul düşen ve kamu eğitim sisteminde öğrenim gören 1 milyon öğrencinin olduğu şehir… İstatistiklere göre tüm öğrencilerin %37’si, azınlık öğrencilerin %50’si asla mezun olamayacak. Yıl 2008! NYC Board of Edu. ile birlikte Droga5, onlar için en iyi şeyi yaptı. Verizon ve Samsung’u da masaya yatırarak öğrencilere özel dünyanın ilk iletişim aracı Million’ı yaratıp şehirdeki 1 milyon öğrenciye dağıttı. Tanıdık geldi değil mi?

Telefonlarda web erişimi vardı. Çocuklar sevdiği markalardan indirim kazanıyorlardı. Ödevlerini telefondan yapıp uzaktan ortak çalışmalara katılıyorlardı. Tabii ki okulda oldukları saatlerde telefonun arama ve mesajlaşma özellikleri kapanıyordu. Notları, derslere katılımları, ödev tamamlamaları ve davranışları da ihtiyaç duydukları konuşma, mesaj ve internet paketleri olarak geri dönüyordu. Onlarla kendi aralarında iletişim kurdukları şekilde iletişime geçme fikri… Harika! Sonuç mu? Olumsuz istatistikler sıfıra yaklaştı. Bilinçsizliğin derinliklerinden çıkan, 1 milyon küflenmiş hayal pırıl pırıl oldu. Million projesi New York’taki kamu eğitimini yeniden şekillendirdi. Okulu çocukların boğulduğu derin ve bulanık sudan, doya doya yüzdükleri berrak ve güvenli bir koya çevirdi. Bu öğüt vermek değil, bu gerçek.